محمد(ص)، پیام رسان مسیر حق است

گروه سینمایی آوینی فیلم - سرانجام آمد، آن که نگاهش تجلی گاه عشق است و کلام اش نجوای رسیدن. محمد(ص)، پیام رسان مسیر حق است و کوه تنهایی انسان را در مسیری پر پیچ و خم به سمت روحانیت می کشاند و حال از  دل کشوری مقدس، محصولی سینمایی برخاسته که بر بلندای پیشانی اش، نام گرانقدر محمد رسول الله(ص) را دارد و این فیلم که کارگردانی شناخته شده چون مجید مجیدی همراهش بوده، با در اختیار داشتن امکانات بسیار و با بهره مندی از عوامل فنی کارکشته که هریک کارنامه ای از جوایز بزرگ جهانی را دارند، به امید رسیدن به دریچه ای تابناک از زندگی پیامبر نور و راستی خواهد بود. مدیر فیلمبرداری این اثر را " ویتوریو استورارو" بر عهده دارد، کسی که دارنده 3 اسکار جهانی است و تا کنون برای سه فیلم شامل "اینک آخرالزمان" ، "آخرین امپراتور" و "قرمزها" جایزه اسکار گرفته است. در کنار او "ای. آر. رحمان " قرار دارد که با موسیقی فیلم "میلیونر زاغه نشین" در جهان مطرح شد. همچنین جلوه های ویژه فیلم را هم " اسکات ای. اندرسون" به عهده دارد که او نیز با فیلم "باب" برنده اسکار شده بود و تبحر او در خلق آثاری سخت از جلوه هایی تماشایی در فیلم هایی چون ترمیناتور باعث شده که گروه سازنده برای قسمت های مهمی از اثر مانند بخش حمله سپاه ابرهه به هنر وی اعتماد کنند. در طراحی صحنه نیز "میلژن کرکا کلژاکویچ" فرانسوی که قبلا جوایزی ارزنده را داشته است، حضور دارد و این ها می تواند برای فیلم مجیدی نشانه ای ارزنده محسوب شود. از طرفی حواشی و دردسرهای بسیار این فیلم از زمان مطرح شدن ساخت آن ادامه داشته و چنان بوده که شیخ الازهر با هشدار نسبت به عرضه این فیلم در جامعه اسلامی و جهان از علمای ایران خواست جلوی این فیلم بایستند و نظر داشت که این فیلم حتی بدون وجود تحریف حیات حضرت محمد (ص)، به اندازه کاریکاتورهای موهن غرب علیه پیامبر اسلام (ص) برابری دارد! و این گفته چنان غیرقابل تصور بوده است که جای بحثی بسیار دارد.

 اما فیلم محمد(ص) بدون هیچ جبهه گیری به عنوان اثری خالصانه، نماهایی شاعرانه، بیانی راستین و عشقی ناب ارائه می شود که با وجود زمان بسیار آن می توان صادقانه آن را تماشا نمود و دل به پاکی مردانی داد که در مسیر تبلور دینی بودند آسمانی، که تکمیل کننده ادیانی الهی است و در این میان نمایش انسان هایی بزرگ در تاریخ حیات اسلام محمدی و خصوصا در برهه ای حساس می تواند بسیار مهم باشد که فیلم محمد(ص) نیز توانسته در این زمینه موفق باشد و با پروداکشنی بزرگ و با سکانس هایی طلایی، فراتر از سینمای ایران و در ابعاد بین المللی، پیام صلح و دوستی و پاک نهادی دین اسلام را صادر نماید. داستان این فیلم از دوران جاهلیت مردم شبه جزیره عربستان که بت می‌پرستیدند گشایش می یابد و با توجه به شرایط اجتماعی از زمان تولد حضرت آغاز شده و تا سن ۱۲ سالگی ایشان به پایان می‌رسد. دورانی که با وجود کودک بودن شخصیت امین می تواند نشانه هایی از ذات انسانی منتخب برای پیام رستگاری باشد، چرا که از همان زمان، رفتار و کردار او در خانه ابوطالب، نظر همگان را به سوى خود جلب کرد و دیرى نگذشت که مهرش در دلها جاى گرفت. او به چیزهاى خوراکى هرگز حریص نبود و به غذاى اندک اکتفا و از حرص ورزى در غذا خوددارى می کرد. در همه احوال، متانتی بیش از اندازه نشان مى داد. بعضى روزها همین که از خواب برمی خواست، به سر چاه زمزم رفته و از آب آن جرعه اى چند مى نوشید و چون به وقت چاشت به صرف غذا دعوتش مى نمودند، مى گفت: احساس گرسنگى نمیکنم. عموى مهربانش ابوطالب او را همیشه در کنار بستر خود مى خوابانید و می گفت: "من هرگز کلمه اى دروغ از او نشنیدم و کار ناشایسته و خنده بیجا از او ندیدم." فیلم محمد(ص) به کارگردانی مجیدی و پس از تحمل سال ها دقت نظر توانسته است با تلاش گروهی عواملی حرفه ای و کاردان، تصویرگر نشان نور بر پرده سینما باشد و نشانه هایی زیبا از واقعه ای ماندگار را نمایش دهد. لوکیشن های با هویت، ساختاری ارزنده و تصاویری جادویی که به خوبی تصویرگر زمانه خود است، فیلم تاریخی مجیدی را می تواند به عنوان نمونه ای ارزنده از فیلم های دینی مطرح کند تا برخلاف فیلم های اخیری که در سینمای جهان در خصوص پیامبرهای والامقام ساخته شده است، بتواند نمایشگر سینمایی راستگو با نشانه های روشن تاریخی باشد.
مرتضی اسمعیل دوست