کلیپ تصویری از استاد پناهیان | ارزشمندترین درد

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 00:05:09
• منبع: رنج های اولیاء خدا

...اینها از همۀ زناکارها، چاقوکش‌ها، شراب‌خورها، عرق‌خورها، دروغگوها و بداخلاق‌ها بدتر هستند! رذالت اینها حد و حصر ندارد!

 

• 5:09 دقیقه | دریافت با کیفیت (پایین(6 مگابایت) | متوسط(48.1 مگابایت) | بالا (78.1 مگابایت))
• دریافت صوت کلیپ (4.72 مگابایت) | دریافت از آپارات

کد پلید جهت درج در سایتها و وبلاگها:

("این چیه؟")

<iframe src="http://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/YCkjs/vt/frame" allowFullScreen="true" webkitallowfullscreen="true" mozallowfullscreen="true" height="320" width="569" ></iframe>

متن کلیپ:

«ای دریای بی‌کران انسان‌ها به پاخیزید!» ما در بچگی وقتی حس می‌کردیم که مخاطب امام(ره) همۀ بشریت است واقعاً از کلام این مرد بزرگ لذت می‌بردیم. امام به قدرت مردم معتقد بود.

دردناک‌ترین واقعه در جهان بشریت برای یک انسان چیست؟ بزرگترین رنجی که یک انسان بزرگ را به خودش می‌پیچاند، ناله می‌زند، فریاد می‌زند و ضجه می‌زند، چیست؟ بنده تصور می‌کنم بزرگترین رنج، بدیِ تک‌تک آدم‌ها نیست، بزرگترین رنج این است که قدرت‌هایی بر انسان‌ها مسلط باشند و آنها را به زور وارد بدی‌ها کنند و به زور مانع بشوند که آنها آدم‌های خوبی بشوند. بزرگترین دردهای یک انسان کامل، دردهای سیاسی است.

در عرصۀ سیاست است که قدرت‌ها بر جوامع بشری سلطه پیدا می‌کنند. مثلاً این انسان‌ها می‌توانند نجات پیدا کنند، می‌توانند روی پای خودشان بایستند، می‌توانند حق خودشان را بگیرند، می‌توانند آزاد و آباد زندگی کنند، اما سیاسیون فریب‌کار، از طرفی اینها را فریب می‌دهند و از طرفی اینها را به سُلطه می‌کِشند یا به زیر بار سلطه‌طلبان می‌برند! خدا چنین سیاستمدارانی را لعنت کند! اینها از همۀ زناکارها، چاقوکش‌ها، شراب‌خورها، عرق‌خورها، دروغگوها و بداخلاق‌ها بدتر هستند! رذالت اینها حد و حصر ندارد! انسان‌هایی که می‌آیند در موضع سیاست و قدرت قرار می‌گیرند و مردم را مهار می‌‌کنند که مردم قدرت خودشان را نبینند، مردم نتوانند خودشان را آزاد کنند!

آدم کجا دردمند می‌شود؟ آنجایی که می‌بیند قدرتمندان در جوامع دموکراتیک به فریبِ رأی مردم، و در جوامع دیکتاتوری، به زور آمده‌اند و مردم را مهار کرده‌اند که به سمت سعادت نروند، مردم را مهار می‌کنند که آزاد نشوند، آباد نشوند.

این دو گروه را تصور کنید و بگویید کدام رذل‌تر هستند؟

یک عده‌ای از مستکبران که به خاطر خودشان، به مردم زور می‌گویند. اینها خیلی آدم‌های رذلی هستند، خیلی بی‌ادب هستند اگرچه همیشه اُتوکشیده هستند و همیشه باکلاس رفتار می‌کنند.

دومین گروه از سیاستمدارانی که مردم را مهار می‌کنند، جوامع بشری را کنترل می‌کنند که آزاد نشوند، آباد نشوند، سیاستمداران و قدرت‌طلب‌هایی هستند که مردم خودشان را تحت ستم مستکبران دیگر قرار می‌دهند، یعنی این بدبخت‌ها واسطه هستند. و خدا شاهد است که اینها رذل‌تر هستند.

دیکتاتورها، کارتل‌ها و تراست‌های خون‌آشام یا همین رژیم غاصب صهیونیستی که برای خودش دارد جنایت می‌کند، اینها سگ‌شان شرف دارد بر سیاستمداران کشورهای جهان سوم که ملت خودشان را به بردگی آنها در می‌آورند! اینها پلیدترین انسان‌هایی هستند که خدا در طول خلقت آفریده است.

به عشق دست‌های قطع‌شدۀ اباالفضل‌العباس(ع) باید بر دستان سیاستمدارانی که ملت خود را آزاد می‌کنند بوسه زد و شمشیر اباالفضل‌العباس(ع) را باید بر فرق سیاستمدارانی که ملت خودشان را در مسیر آزادی مهار می‌کنند، کوبید. بعضی از سیاستمداران مورد غضب اباالفضل‌العباس(ع) هستند؛ سیاستمدارانی که به ملت خودشان «ما نمی‌توانیم» می‌گویند. و می‌گویند «ما نمی‌توانیم آزاد باشیم؛ بیایید به بردگی تن بدهیم!»

درد کجاست؟! آدم با کدام درد مقام پیدا می‌کند و بالا می‌رود؟ با درد خودش؟ با درد خانواده‌اش؟ با درد جامعه‌اش؟ صنفش؟ گروهش؟ حتی ملتش؟! انسان با درد بشریت بالا می‌رود.